หากจะถามว่าคำว่า “สถาปนิก”เข้ามาในชีวิตได้อย่างไร
คงต้องกล่าวถึงคุณลุงคนหนึ่งซึ่งเป็นญาติกัน ห้องทำงานของเขามีกระดาษที่เต็มไปด้วยลายเส้น
เวลาไปไหนมาไหนจะพกไอเจ้ากระบอกเก็บกระดาษหรือที่เพิ่งรู้จักว่ามันมีชื่อว่า “ซูม”
ด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง เห็นแล้วดูเท่ชะมัดเลย สิ่งนี้อาจเป็นสิ่งแรกที่รู้จักกับคำว่า”สถาปนิก” ”อยากจะเป็นแบบนี้ตอนแก่บ้างจัง”
นี่ก็เป็นความคิดแรกที่ทำให้ตั้งใจเลือกเส้นทางนี้
และหลังจากที่ตัดสินใจจะเดินหน้าแล้ว ขณะที่อยู่มัธยมปลาย
การแสวงหาหนทางเดินเพื่อไปสู่ความฝันก็เริ่มต้นขึ้น
เมื่อมันเริ่มมาแล้ว หนทางที่จะทำ คือ การหาความรู้
ทำความรู้จักกับความฝันเราให้มันชัดเจน มีหนังสือเล่มหนึ่งที่เห็นในร้านหนังสือ
หมวดติวสอบเข้ามหาวิทยาลัยเล่มที่น่าสนใจที่สุด คือ เล่มสีดำสนิท หนาๆ
ด้านหลังเขียนว่า โดย นันทวัชร์ ชัยมโนนาถ แถมมาพร้อมเบอร์สถาบันติวที่มีชื่อว่า A-LE PAINT เรียกได้ว่าที่นี่แหละที่ทำให้รู้จัก และ
ลึกซึ้งกับคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ว่าสอนอะไร ทำอะไร เป็นอย่างไร
จากการเล่าเรื่องต่างๆของพี่นัน ทำให้เราสร้างจินตนาการไปไกล โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ
“สถาปัตย์ ลาดกระบัง”
ซึ่งการจะเข้ามาเรียนที่นี่ได้
ก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เริ่มจากการสอบตรง ถึงจะสมัครสอบไปหลายที่
แต่ที่เดียวที่ตั้งใจที่สุด และคาดหวังที่สุดคือ “ลาดกระบัง” แต่สุดท้าย ทุกอย่างก็เกือบไม่ได้เป็นอย่างหวัง
เพราะสอบไม่ติด แม้จะสอบติดในหลายๆที่ แต่เมื่อตั้งใจแล้ว เลยสละสิทธิ์ทุกที่
เพื่อจะพยายามเข้าในที่ใฝ่ฝัน ไม่มีคำว่า “ยอมแพ้” จนมาถึงการสอบแอดมิดชั่น
แน่นอนว่า คณะที่เลือกเป็นอันดับหนึ่งคือ “สถาปัตย์ ลาดกระบัง” ตอนประกาศผล วันที่นั่งเลื่อนจอคอมพิวเตอร์
ลุ้นจนแทบหยุดหายใจ
เมื่อเห็นผลเท่านั้นแหละ น้ำตาแห่งความสุขก็ไหลทันที นี่แหละคุ้มค่ากับที่พยายาม
นี่แหละสมดั่งใจเสียที ทำให้รู้สึกว่า “ความพยายาม
และความมุ่งมั่นแน่วแน่ในความฝัน เมื่อมันผสมกัน เราก็จะประสบความสำเร็จได้จริงๆ
หลังจากนั้นจุดเริ่มต้นของชีวิตจุดใหม่ก็เริ่มขึ้น
ชีวิตปีหนึ่ง
เป็นช่วงเวลาแห่งการปรับตัว ปรับตัวกับสิ่งที่เข้ามาใหม่ในชีวิต เพื่อนใหม่
สังคมใหม่ ที่อยู่ใหม่ และการเรียนแบบใหม่ การปรับตัวเข้าหากับสังคมที่นี่เป็นอะไรที่ไม่ยากนักหรอก
เพราะคนที่อยู่ที่นี่ ที่เข้ามาเรียนด้วยกัน
เหมือนคนที่มีความต้องการ ความฝันในการใช้ชีวิตที่ค่อนข้างคล้ายกัน
การที่เราจะสนิทกันมันไม่ยากเลย การใช้ชีวิตของพวกเราที่เรียกว่า “เพื่อน”
ทุกคนต้องอยู่ห่างจากบ้าน มาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ทำงานและเรียนรู้การเรียนแบบใหม่ไปด้วยกัน
เรียนรู้จากอาจารย์เรียนรู้จากรุ่นพี่ สิ่งที่ทุกๆคนให้เรามันน่าซาบซึ้งใจ
ทุกอย่างมันหล่อหลอมให้รู้จักและผูกพัน
ถึงที่นี่จะไม่ได้เป็นเหมือนที่เคยคิดมากนัก
แต่ความคิดที่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คือ “นี่แหละที่ต้องการ”
ชีวิตปีสองเป็นช่วงเวลาของการเริ่มต้นทำงานหนักอย่างจริงจัง
ตอนปีหนึ่งวิชาที่คิดว่าหนัก งานที่คิดว่าโหด กลายเป็นของง่ายไปเลย
เมื่อต้องเจอกับของจริง งานต่างๆที่เข้ามาพร้อมๆกัน ให้ตายสิ
งานไม่เคยหนักแบบนี้มาก่อนเลย แต่สิ่งที่เรียนรู้จากชีวิตปีสอง คือ บุคคลรอบตัวเรา
คนที่หวังดี คอยอยู่เคียงข้างมีมากจริงๆ และสิ่งที่เรียนรู้ ก็ได้ทำให้ตัวเราพร้อมจะอยู่เพื่อคนอื่นได้เหมือนกัน
สิ่งที่น่ารักมาก คือ เวลาที่เรา “สถ.คึก” ทำงาน
เราเชื่อเสมอว่าเมื่อไหร่ที่เราตั้งใจทำงานร่วมกันมันจะสนุกและสำเร็จ
งานอะไรอะไรเราก็ผ่านมาด้วยดี ค่ายติว หน้างาน มีทติ้ง ถึงคนอื่นบอกไม่ดีบ้าง
แต่เราทุกคนก็พร้อมจะให้กำลังใจและสนับสนุนให้ก้าวต่อไปด้วยกัน
ผ่านเข้ามาถึงช่วงชีวิตที่รุ่นพี่ว่ากันว่าเป็นปีที่สบาย
“ช่วงชีวิตปีสาม” มันสบายจริง เรื่องงาน
แต่ชีวิตปีนี้มันมีสิ่งที่น่าสนใจมีเวลาว่างให้ได้ลองทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่
และเป็นอีกครั้งที่ความร่วมมือของเรา สร้างสรรค์งานที่เป็นความภาคภูมิใจของชั้นปี “ART STREET” การทำงานร่วมกันมันน่าประทับใจจริงๆ
ความน่าสนใจของปีสามมันไม่ได้จบลงแค่นั้น หากพูดถึงมุมมองการออกแบบ
โครงการต่างๆที่ได้ทำ มันเปลี่ยนแปลงไปมากจากปีสอง มันมีความแปลกใหม่
สามารถดึงความคิด และพัฒนาได้สนุกมากยิ่งขึ้น
และปีนี้ “ชีวิตปีสี่”
ปีที่ใครๆก็ว่าหินสุด โหดสุด ผ่านยากสุด แล้วมันก็เป็นเช่นนั้น เทอมหนึ่งที่ผ่านมา
เรียกว่าเลือดตาแทบกระเด็น ทุกๆวัน ทุกๆคืน การทำงานไม่ได้หยุด มันมากในทุกๆวิชา
แต่ตอนนี้ผ่านมันมาแล้ว เราผ่านมาครึ่งทางแล้วดีใจจัง อาจมีคนที่คอยบอกว่านี่เป็นเรื่องเด็กๆ
ชีวิตจริงยากกว่านี้มาก แต่ที่เราคิดคือ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
มีความสุขกับช่วงเวลานี้ให้มาก การประสบความสำเร็จไม่ว่ามากหรือน้อย สำหรับเราแล้ว
ทุกอย่างน่าดีใจมากที่สุด และในปีสี่เทอมสองนี้ก็เช่นกัน
การที่จะผ่านแต่ละอย่างไปได้ เราก็จะผ่านไปด้วยความสุข
แต่เมื่อมองถึงอนาคต
ปีหน้าก็เป็นช่วงเวลาของ “THESIS”
ก็เป็นอนาคตที่วางแผนไว้บ้างแล้ว
คิดว่าจะทำเกี่ยวกับ “RENEWABLE ENERGY
EDUCATION CENTER” หรือ
ศูนย์การเรียนรู้เกี่ยวกับพลังงานทดแทน ที่เลือกทำเรื่องนี้ เพราะเป็นเรื่องที่สนใจมาตลอด
เป็นเรื่องที่พยายามหาข้อมูล
และเรื่องเกี่ยวกับพลังงานในปัจจุบันก็เป็นเรื่องที่ต้องใส่ใจเพราะวิกฤติการณ์ภัยธรรมชาติและวิถีชีวิตที่มีแต่ทำลาย
จึงมีความจำเป็นที่จะต้องส่งเสริมและให้ความรู้แก่เด็ก เยาวชน หรือ
บุคคลทั่วไปเพื่อการพัฒนาวิถีชีวิตอย่างยั่งยืน
หลังจากที่ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับวิชาการประกอบอาชีพสถาปนิก
ทำให้ความเข้าใจที่เคยมีเปลี่ยนแปลงไปบ้างเล็กน้อย
บางทีสถาปนิกไม่ใช่คำนิยามของอาชีพ และความสนุกสนาน อย่างที่ละครทั่วไปแสดงให้เห็น
อาชีพนี้เป็นอาชีพที่ต้องมีความรอบคอบ มีไหวพริบ มีความกระตือรือร้นที่จะค้นหาและทำความเข้าใจกับสิ่งรอบตัว
หรือ สิ่งแวดล้อม อย่างหนึ่งที่หลังจากการเรียนแสดงให้เห็นอย่างเด่นชัดมากที่สุด
คือ ความรับผิดชอบ ที่สถาปนิกจะต้องมีทั้งต่อตัวโครงการ ต่อคนที่ทำงานด้วย
ยังต้องมีความรับผิดชอบต่อโลก ต่อสิ่งแวดล้อมด้วย การที่จะจบการศึกษาจากสถาปัตย์
ลาดกระบัง เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก
หากจะถามว่าจบแล้วจะทำอาชีพนี้หรือไม่ ยังไม่อาจทราบได้
แตถ้าถามถึงความตั้งใจตอนนี้
ก็อยากจะย้อนกลับไปหาสิ่งที่ทำให้เริ่มเรื่องทุกอย่างนี้มา คือ
ความฝันที่จะเป็นอย่างนั้น คนที่เท่แบบนั้น ลองมองถึงความตั้งใจที่ผ่านมาทั้งหมด “วิชาชีพสถาปนิก”
ยังคงเป็นอาชีพที่อยากทำอยู่ดังเดิม
โดยส่วนตัวชอบที่จะเป็นคนกำหนดเวลาที่จะทำงานเอง
ไม่อยากจะเป็นพนักงานที่จะต้องอยู่ในเครื่องแบบเดิมๆ นั่งโต๊ะเดิมๆ
และอาจจะทำงานแบบ FREELANCE
จัดเวลาของตัวเอง
อาจมีเวลาได้นำในสิ่งที่ตัวเองต้องการในแบบอื่นๆนอกเหนือจากวิชาชีพได้อีก
สถาปนิกที่น่าสนใจและเรียกได้ว่าเป็นสถาปนิกต้นแบบ
คือ Frank Lloyd Wright อาจเพราะเป็นคนที่มีชื่อเสียงในวิชาชีพนี้ที่เรารู้จักเป็นคนแรก
มีผลงานที่น่าประทับใจ สถาปัตยกรรมแต่ละชิ้นที่เป็นผลงานของเขา
มีความโดดเด่นในหลายๆด้าน แต่ด้านที่ทำให้ผลงานของเขาเป็นที่น่าจดจำและมีชื่อเสียง
คือ ความกลมกลืน และไหลลื่นของสถาปัตยกรรมกับสิ่งแวดล้อม FUNCTION การใช้งานของอาคาร ที่สอดคล้องกับวิถี หรือ
จุดประสงค์ของผู้ใช้งาน
หนึ่งในผลงานที่น่ายกย่อง
ก็เป็นงานที่ใครๆก็รู้จักในชื่อ “บ้านน้ำตก” บ้านหลังนี้ น่ายกย่องจริงๆ
เนื่องจากองค์ประกอบทุกอย่างที่มารวมกันเป็นบ้านหลังนี้
เมื่อผ่านการศึกษาเกี่ยวกับแนวความคิดมาแล้ว ทำให้เห็นถึงรายละเอียดที่ซ่อนอยู่มากมายการวางผังพื้นของแต่ละส่วนที่เกี่ยวข้องกัน
การวางตัวอาคารที่อยู่ท่ามกลางน้ำตก แม้แต่การออกแบบภายในเฟอร์นิเจอร์
มันดูเข้ากันไปหมดจริงๆ ถึงแม้มันจะไม่ใช่สถาปัตยกรรมที่มีความหวือหวา มีความอลังการ
ตระการตา แต่ด้วยความกลมกลืนนี่แหละที่ทำให้บ้านหลังนี้ยังคงเป็นสถาปัตยกรรมที่สวยงามและอมตะอยู่ตลอดมา
เมื่อถึงเวลาที่ต้องฝึกงานในภาคฤดูร้อนนี้
บริษัทที่คิดว่าจะไปทำจะเป็นบริษัทที่เป็นองค์กรที่ไม่ใหญ่มาก
เนื่องจากอยากจะเข้าไปเพื่อรับเอางานที่เราเข้าถึงได้
สามารถศึกษาการทำงานแบบมืออาชีพได้อย่างใกล้ชิด เพราะถ้าขนาดองค์กรใหญ่เกินไป
ขัดความจำกัดที่เราจะเข้าไปในเนื้องานก็จะต่ำลง บางทีเราอาจจะสบายแต่ไม่ได้อะไรเลย
จึงไม่อยากจะให้เป็นเช่นนั้น
เนื่องจากกำลังจะถึงวันพ่อแล้ว
เลยอยากจะกล่าวถึง คนที่ซึ่งคอยสนับสนุนการใช้ชีวิตเรามาตลอด
พ่อเป็นคนที่คอยให้กำลังใจ อาจจะงานยุ่งจนไม่ได้มาอยู่ใกล้มาเจอกันมากนัก
แต่อยากจะขอบคุณสำหรับความเชื่อใจ ความไว้วางใจที่ให้เราตลอดมา
ขอบคุณที่เชื่อว่าเราจะทำได้ เชื่อในสิ่งที่เราตัดสินใจ ไม่คอยขัดขวาง
หรือระแวงใดๆและสัญญาว่าจะไม่ทำให้ผิดหวัง จะตั้งใจจนสำเร็จเหมือนที่บอกนะคะ
ขอบคุณค่ะ แม่ก็ด้วย
สุดท้ายนี้เพื่อที่จะได้เป็นสถาปนิกเต็มตัว
ทำให้มีเป้าหมายในการใช้ชีวิตแบบเท่ มีความกระฉับกระเฉง และที่สำคัญ มีความสุข
เป้าหมายที่กล่าวมาทั้งหมด จะพยายามให้มันเป็นจริงให้ได้
ด้วยการตั้งใจอย่างไม่ท้อถอยไยอมแพ้ต่ออะไรง่ายๆ หลักการเดิมก็ยังคงใช้ได้เสมอ
แต่เมื่อโตขึ้น เราจะต้องมีมุมมองที่กว้างขึ้น
ดังนั้นจึงต้องมองถึงประโยชน์ที่เราจะกระทำต่อสังคมสถาปนิก และประเทศไทย
โดยประโยชน์ที่เล็งเห็นว่าเรามีโอกาสที่จะทำได้ ก็เกี่ยวกับ THESIS ด้วย คือ การศึกษาและเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกันพลังงานที่จะทำให้สถาปนิกหาข้อมูลได้ง่ายขึ้น
สามารถออกแบบสถาปัตยกรรมที่มีความสวยงาม
รวมถึงการใช้งานที่ช่วยให้การใช้ทรัพยากรต่างๆนั้นอย่างมีความคุ้มค่ามากขึ้น
ทำให้ประเทศไทยของเรายังคงมีความอุดมสมบูรณ์ตลอดไป นั่นเป็นสิ่งที่คาดหวังมากที่สุดเลย
ทอรุ้ง โลหะภัณฑ์สมบูรณ์ 52020034
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น